Skuteczność leczenia zachowawczego lub operacyjnego pacjentek z dolegliwościami uroginekologicznymi zależy w dużej części od postawienia właściwej diagnozy.
Istotne jest obiektywne zarejestrowanie objawów oraz określenie ich rzeczywistego wpływu na jakość życia. Pomimo dużego postępu, jaki dokonał się w uroginekologii w ciągu ostatnich 15 lat, nadal nie ma idealnych sposobów leczenia nieoperacyjnego i operacyjnego. Jako uzupełnienie oceny klinicznej zwykle zaleca się wykonanie badań dodatkowych: badania moczu, ultrasonograficznego i urodynamicznego. Kompleksowa analiza wyników badania klinicznego, badań dodatkowych, kwestionariuszy i dzienniczków wypełnianych przez pacjentkę, wpływu choroby na jakość życia stwarza możliwość postawienia właściwej diagnozy i wdrożenia optymalnego sposobu leczenia nieoperacyjnego lub operacyjnego.
